Charakterystyka zasady maksimum

Ludzie nieustannie dążą do perfekcji. W naukach ścisłych wyraża się to w wyborze najlepszego rozwiązania, nawet w poszukiwaniu zasad maksimum i minimum.

Wpływ zasady maksimum

Teoria funkcji analitycznych opiera się na zasadzie maksymalnego modułu. Zgodnie z jego zaleceniami maksymalny moduł funkcji analitycznej wewnątrz dowolnego ograniczonego obszaru zawsze leży na granicy określonego obszaru.

Dzięki początkowym danym tej zasady lemat Schwartza został udowodniony. Jeśli mówimy o obszarach określonego typu, to możemy dać się zaskoczyć twierdzeniu Phragmena i Lindelöfa i przejść do cząstek elementarnych, a raczej ich rozpraszania.

Na zasadę maksimum wpływa etyka komunikacji biznesowej i jak każda z nich daje pracownikowi korporacji czy firmy podstawowe normy etyczne, na których orientuje swoje działania, buduje decyzje. Zasada maksymalnego postępu mówi, że zachowanie i działania pracownika pozostaną etyczne, o ile będą ukierunkowane na osiągnięcie rezultatów korzystnych dla organizacji i jej moralnego rozwoju.

W kontynuacji tego przepisu następujące stwierdzenie – etyczne zachowanie pracownika i organizacji może pozostać takie tylko w ramach norm etycznych ustanowionych przez społeczeństwo.

Zasada maksimum – optymalna kontrola

Maksymalne problemy w optymalnym sterowaniu obejmują te, które trwają w czasie lub są długie w przestrzeni. Dotyczy to każdego stale zmieniającego się systemu, ograniczonego pewnymi ograniczeniami. Wizualnie można to przedstawić w postaci wyznaczenia najlepszej trasy przez trudny teren lub jazdy itp.

Obejrzyj film o zasadzie maksimum w optymalnej kontroli.

System musi przejść od stanu obecnego do stanu koniecznego przy najmniejszym zużyciu siły i energii oraz przy maksymalnym zysku lub korzyści lub spójności itp. Może to być oszczędzanie czegokolwiek i uzyskiwanie w wyniku dowolnego zadanego kryterium.

Jeżeli rozwiązanie optymalne jest już znane, to do utrzymania stałej systematyki uzyskiwania najlepszego wyniku można zastosować również teorię sterowania optymalnego. Na przykład, aby zatrzymać oscylację, konieczne jest zastosowanie niewielkiej siły przeciwwagi z różnych stron, aż do całkowitego zatrzymania. Obliczenie wymaganej ilości, częstotliwości i innych parametrów doprowadzi do jej zatrzymania.

Teoria jest równie skuteczna w sprawach finansowych, ekonomicznych, procesach fizycznych itp., a została stworzona przez matematyka Pontryagina wraz z zespołem topologów w celu ekonomicznego przenoszenia rakiety w przestrzeni między orbitami. Skutkiem tego psychicznego ataku jest stopniowe zawężanie możliwych strategii, aż do zidentyfikowania tej optymalnej.

Zadany warunek początkowy może należeć do modelu liniowego z zastosowaniem zasady maksimum i jedynym poprawnym rozwiązaniem. Ale jeśli pierwotny układ warunków jest skomplikowany (na przykład w dziedzinie nawigacji kosmicznej, robotyki czy układów kwantowych), z pomocą przychodzi teoria sterowania geometrycznego. W tym przypadku możliwości sterowania są rozszerzone dzięki kombinacjom stosowanych manewrów różniących się w czasie iw różnej kolejności.

Zasada maksimum entropii

Istnieją dwa sposoby podejścia do zrozumienia zasady maksymalnej entropii:

Uderzającym przykładem pierwszej interpretacji może być druga zasada termodynamiki. Wielkość entropii w danym systemie w dowolnym procesie pozostaje niezmieniona lub wzrasta, ale nigdy nie może się zmniejszyć. Jeśli jakiś system był izolowany i zamknięty przez wystarczająco długi czas, to entropia w nim osiągnęła maksimum i wzrost nie jest możliwy.

Interpretacja ta wywodzi się z teorii prawdopodobieństwa z niewystarczalności przyczyny, sformułowanej przez Jacoba Bernoulliego w XVIII wieku.

Zgodnie z drugim stanowiskiem opis świata powinien odbywać się bez osobistych ocen i uprzedzeń, bez zawieszania na nim różnych probabilistycznych wyników. Wyliczanie powinno podlegać tylko temu, co nie budzi wątpliwości, a rzetelność nie podlega dowodom. W ten sposób można uniknąć ewentualnych przekłamań w opisie rzeczywistego stanu rzeczy.

W pierwszym przypadku nie chodzi o system opisu świata, ale w szczególności o sam świat. Kiedy zostanie podjęta jedyna decyzja, w jaki sposób zostanie skonstruowany opis przyrody, w tym momencie zostanie przesądzony wybór samej przyrody.

Gottfried Leibniz i jego zasada minimum i maksimum

Interpretacja zasady minimum i maksimum filozofa, matematyka, logika, fizyka i myśliciela wielu nauk G. Leibniza jest prosta. Esencja w swoim minimum pozwala na rozwój maksimum istnienia. Nie powinieneś podejmować dużego wysiłku, aby osiągnąć maksymalny wynik, ponieważ natura zwykle robi wszystko sama.

Takie stwierdzenie jest dopuszczalne z tego powodu, że świat rozprzestrzenia się poprzez procesy i zjawiska w ramach wyłącznych praw logiki. Wszystko jest w nim proste, ponieważ procesy przebiegają w sposób ciągły, połączony, uporządkowany, całościowy, czyli doskonały.

Oczywistymi przykładami są:

• kropla cieczy nie w locie, ale w przestrzeni iw spoczynku, bez udziału jakichkolwiek sił z zewnątrz. Maksymalna ilość cieczy na możliwie najmniejszej powierzchni;
• ścieżka promieni świetlnych w przestrzeni. Droga jest zawsze najkrótsza z możliwych. Nawet refrakcja nie może zmienić tej zasady;
• zastosowanie twierdzeń lub aksjomatów w rozwiązywaniu dużej liczby problemów tego samego typu. itp.