Jaki jest naukowy obraz świata?

Ludzie mają tendencję do zadawania sobie „niepotrzebnych" pytań. Na przykład, jak działa nasz świat?

W starożytności stworzono mity, aby odpowiedzieć na to pytanie. W mitach odpowiedzi na złożone pytania dotyczące struktury wszechświata były podawane w formie zrozumiałych obrazów. Na przykład każdemu elementowi przypisano boga, który nim dowodził. Ci bogowie byli bardzo często humanoidalni. I zachowywali się jak ludzie: kłócili się, godzili, zazdrościli sobie, żenili się i żenili. Najbardziej znanym przykładem mitologicznego obrazu świata są mity starożytnej Grecji.

Mitologiczny obraz świata jest dobry na swój sposób. Jest przystępna, piękna i zabawna. To prawda, że ​​u200bu200bzdolność przewidywania takiego obrazu wynosi zero. Jeśli sprowadza się to do pragnienia lub niechęci bogów, jedynym sposobem na osiągnięcie celu jest udobruchanie odpowiedniego boga niemałym poświęceniem.

Z biegiem czasu ludzkość zgromadziła doświadczenie w różnych dziedzinach. To doświadczenie powinno być przekazywane następnym pokoleniom. Dlatego już w czasach starożytnej Grecji pojawiło się pytanie, jak uporządkować zgromadzoną wiedzę.

Jeśli porównamy ludzką świadomość do magazynu, a wiedzę do pudeł, to najłatwiej jest złożyć pudełka bez żadnego porządku i pozwolić im leżeć. Kto ma rozumieć. Wiadomo, że ta metoda jest zła. Pudełka najlepiej przechowywać w określonej kolejności, aby łatwiej było je znaleźć i nic się nie zgubiło. Taki obraz świata, uporządkowany według ugruntowanych zasad, nazywa się potocznie naukowym.

Ponieważ Grecy od dawna interesują się kwestiami porządku światowego, jako pierwsi sformułowali zasady naukowe. Wielką zasługę w budowaniu pierwszego naukowego obrazu świata miał Arystoteles (384 pne – 322 pne), który odkrył zasady logicznego myślenia i zgodnie z tymi regułami uporządkował znaną mu wiedzę. Naukowy obraz świata, którego początek wyznaczył Arystoteles, istniał przez prawie półtora tysiąca lat. Zasady logiki leżące u jej podstaw uczyniły ją obiektywną. Nawet po śmierci Arystotelesa inni naukowcy i filozofowie potrafili wypracować naukowy obraz świata. Wracając do analogii magazynowej, możemy powiedzieć, że Arystoteles zbudował regał i wskazał, jak układać na jego półkach istniejące i nowe pudła. Dodatkowo dał rysunek, według którego stało się możliwe dokończenie budowy nowych regałów,

Powstała taka potrzeba. Zasady logiki pozwalały na wyciąganie wniosków. W rezultacie naukowy obraz świata otrzymał moc predykcyjną. Możliwość zdobywania nowej wiedzy na bazie już istniejącej sprawiła, że ​​naukowy obraz świata stał się samowystarczalny i rozwijający się. W ten sposób nauka pojawiła się jako odrębna gałąź działalności społecznej i jako jeden z fundamentów cywilizacji.

W niektórych dziedzinach nauki proces zdobywania nowej wiedzy przebiegał szybciej niż w innych. Dzięki temu w XVI-XVII wieku powstał naukowy fizyczny obraz świata. Jego powstanie wiąże się z nazwiskiem I. Newtona (1642 – 1727). Udoskonalona logika i matematyka stały się podstawą naukowego fizycznego obrazu świata. Ponadto oprócz przewidywalności zaczęto od naukowego obrazu świata wymagać odtwarzalności. Dzięki zastosowaniu metod matematycznych szybko zaczęły się rozwijać nauki przyrodnicze: fizyka i chemia. Obraz naukowy w dziedzinie biologii zaczął się kształtować dzięki pracom Karola Linneusza (1707-1778). Stworzył ujednolicony system klasyfikacji flory i fauny, dzięki czemu możliwe stało się uporządkowanie wiedzy zgromadzonej do tego czasu w dziedzinie dzikiej przyrody.

Obecnie naukowemu obrazowi świata stawiane są następujące wymagania: spójność, dowodowość, zdolność przewidywania, powtarzalność wyników. Niektóre z istniejących dziedzin wiedzy (np. astrofizyka, historia, socjologia) nie spełniają tych kryteriów. Świadczy to nie tyle o „niższości” tych nauk, ile o potrzebie rozwinięcia istniejącej koncepcji naukowego obrazu świata.