Kto i jak pomógł osiedlić się zachodnim plemionom germańskim w Wielkiej Brytanii?
Jak wiecie Niemcy Zachodni, wśród których Anglowie, Sasi, Fryzowie i Jutowie odegrali główną rolę w powstaniu nowoczesnego narodu angielskiego, od połowy V wieku zaczęli aktywnie najeżdżać wyspę Brytanię i zajmowali znaczną część swojego terytorium. Jednocześnie nie szli na puste, ale na ziemie już okupowane i zamieszkałe, więc nie było bitew i wojen. Ale kto mieszkał na wyspie przed przybyciem plemion zachodniogermańskich z kontynentalnej Europy?
Ten fakt historyczny jest znany: były to plemiona celtyckie, na przykład Gaelowie, Kornwalijczycy, Walijczycy, Piktowie i inni, którzy zaczęli zaludniać Wielką Brytanię już w III tysiącleciu pne, a także Belgae i Brytyjczycy. To Brytyjczycy nadali współczesną nazwę nie tylko Wyspie Brytyjskiej, ale także Półwysepowi Bretanii, który od dawna jest częścią Francji. Inna bardzo ważna grupa Celtów mieszkała we Francji – były to plemiona Galów. Wtedy Francja była nazywana Galią. To właśnie z Celtami Niemcy musieli walczyć w walce o nowe terytoria. I chociaż kultura plemion celtyckich jako całości była wyższa, Niemcy z Zachodu zaczęli dominować na większości wyspy. Być może wynikało to z wielkiej wytrwałości i wytrwałości Niemców: to właśnie te właściwości pokazali w bitwach i zdobywaniu nowych ziem. Celtowie zaczęli powoli asymilować się i przyjmować język Germanów, który stał się znany jako angielski. Później dotknęło to również tych Celtów, którzy zamieszkiwali sąsiednią dużą wyspę Irlandię i kilka małych wysp.
Wróćmy jednak do czasów, gdy wspomniane plemiona germańskie zasiedliły wyspę i odepchnęły Celtów, którzy zostali zmuszeni do przyjmowania niespodziewanych i nieproszonych gości. Faktem jest, że jednak niektórzy ludzie opuścili tę wyspę. Przed Celtami Foggy Albion zamieszkiwali głównie Iberowie i kilka innych plemion pochodzenia nieindoeuropejskiego. W III wieku pne. Celtowie przybyli z Europy kontynentalnej, opanowując prawie niezamieszkaną wyspę. A w tym czasie Cesarstwo Rzymskie szybko się rozwijało, Rzymianie okupowali odległe zakątki Europy. Przybycie w I tysiącleciu naszej ery. a do Wielkiej Brytanii zapoznali się z miejscową szlachtą, zaczęła przejmować kulturę Rzymian i aktywnie posługiwać się językiem łacińskim. Nic nie zapowiadało odejścia Rzymian, gdy nagle…
Upadek imperium był bliski. Legiony rzymskie wycofują się ze wszystkich przedmieść, by bronić centrum. W 407 roku Rzymianie ostatecznie opuszczają Brytanię. Celtowie zostają na chwilę sami. Zaczynają tworzyć pełnoprawne państwo. Ale od 449 roku zaczynają ich odwiedzać Niemcy Zachodni, ale co będzie dalej, już wiemy.
Ale co się stanie z Cesarstwem Rzymskim? Degradacja, niezgoda wewnętrzna, osłabienie dyscypliny w legionach? Być może, ale nas interesuje inny powód – plemiona wschodniogermańskie rzuciły się do Cesarstwa Rzymskiego – Goci, Wandalowie i Burgundowie. Pod ich naporem Rzymianom trudno było się oprzeć. Niemcy wschodni przeprowadzali jeden nalot po drugim, wszędzie, gdzie przejmowali kontrolę nad imperium w swoje ręce. W rezultacie pomogli swoim zachodnim braciom z łatwością zdobyć Wielką Brytanię. Wszakże gdyby Rzymianie nie musieli opuszczać wyspy, znacznie trudniej byłoby ją zdobyć.
I tu jest paradoks! Goci, Wandalowie i Burgundowie, którzy odegrali tak znaczącą rolę nie tylko w osadnictwie Brytanii, ale także w historii całej Europy, sami szybko zniknęli wśród innych ludów, pozostawiając jedynie nieliczne ślady swego istnienia.
Cóż, historia jest nieprzewidywalna i sprawy mogą przybrać najbardziej nieoczekiwany obrót dla każdego.