Lampa Edisona: historia, zasada działania, charakterystyka
Amerykański wynalazca Thomas Edison opracował jeden z pierwszych udanych komercyjnie sposobów oświetlenia, wykorzystując żarówkę elektryczną. Teraz jest to najpopularniejszy sposób oświetlania dowolnych pomieszczeń, który jest bardzo poszukiwany przez całą populację. Wynalazek stał się w historii najjaśniejszym osiągnięciem technicznym XX wieku, podobnie jak telefony i komputery w naszych czasach.
Historia lampy Edisona
W XX wieku kulista kolba zawierająca w środku świetlistą spiralę nie miała konkurencji. W każdym domu było po kilkanaście takich wynalazków, a każdy z nich miał inną moc. Edisonowi w 1880 roku udało się doprowadzić czas spalania włókna węglowego do 50 godzin, czyli kilkakrotnie więcej niż próbki stworzone wcześniej przez innych wynalazców, które mogły spalić się po pięciu godzinach.
Jednak jeszcze przed Thomasem dziesiątki naukowców wydobyło już model żarówki, jej różne kształty i rozmiary, a wewnątrz znajdowały się włókna bambusowe, platynowe lub węglowe. Było jasne, że do prawidłowego działania urządzenia potrzebny jest pręt, który znajdowałby się w próżni i był podłączony do prądu elektrycznego. Ale to Edison jest twórcą takiego urządzenia oświetleniowego, ponieważ główną rolą nie była sama idea stworzenia, ale opracowanie uproszczenia tego mechanizmu, niższych cen i ogólnej dostępności.
Po takim przełomie oświetlenie ulic wymieniono z gazowego na elektryczne, a nowym latarniom nadano imię na cześć samego wynalazcy. Thomas niestrudzenie pracował nad obniżeniem kosztów swojego wynalazku i był w stanie obniżyć ceny tak nisko, że używanie świec stało się po prostu nieopłacalne.
Zasada działania lampy Edisona
Każde urządzenie ma ten sam skład. W prawie wszystkich przypadkach żarówki służą do przekształcania prądu elektrycznego w energię świetlną. Wszystkie urządzenia zawierają:
Każdy element spełnia swoją funkcję, bez pracy której nie można uzyskać światła.
Zasada działania: silne nagrzewanie żarnika za pomocą strumienia naładowanych cząstek. Aby ludzkie oko mogło zobaczyć promieniowanie, temperatura przedmiotu musi wynosić co najmniej 580 stopni tzw. promieniowanie żurawia, a aby oświetlenie było wystarczająco mocne, aby pokryć jak największy obszar, wartość ta musi zostać przekroczona 5-6 razy.
Wolfram zawiera najwyższą temperaturę metali, dlatego drut wolframowy jest elementem grzejnym. Aby zająć mniejszą objętość, jest złożony w spiralę.
Aby zapobiec utlenianiu wolframu, element grzewczy umieszcza się w szczelnym szklanym naczyniu wypełnionym gazem obojętnym. Zwykle jest to argon, ale czasami może to być krypton lub azot. W stanie ciągłego ogrzewania wolfram z czasem odparowuje, ale gaz obojętny wytwarza ciśnienie, które temu zapobiega, dzięki czemu żarówka działa dłużej.
Ten film pokazuje, jak zrobić fajny, niezwykły i niepowtarzalny żyrandol lub lampę własnymi rękami za pomocą lampy Edisona.
Moc lampy Edisona
Istnieje ogromna różnorodność lamp do oświetlania różnych obszarów: im większy, tym mocniejsze powinno być źródło światła. Główne z nich to kilka typów:
Żarówka Edisona
Źródłem światła każdej żarówki jest włókno wolframowe, które można ułożyć w najróżniejsze kształty.
Główna charakterystyka:
Włókno wolframowe może mieć również inny kształt, na przykład:
Każdy wynalazek Edisona jest podzielony na klasy i liczbę włókien wolframowych. Ten wskaźnik wpływa na cenę, ale nie wpływa na moc. Część żarówek produkowana jest w kieliszkach, które mają delikatny odcień bursztynu, ale są też sposoby na przeplatanie się kolorami srebrnymi czy złotymi.