Jak złożyć komputer?

Składanie komputera nie jest tak pracochłonnym procesem i nawet początkującym nie zajmuje więcej niż 2 godziny. Najważniejsze to znać pewne subtelności i nie bać się błędów, bo to takie interesujące!

Przed przystąpieniem do montażu komputera należy przygotować miejsce pracy. Najlepszą opcją jest czysty średniej wielkości stół w pomieszczeniu z dobrym oświetleniem. Lepiej nie umieszczać lampy nad stołem, jeśli nadarzy się taka okazja, ponieważ podczas montażu można przypadkowo dotknąć wiszącego sznurka. Upuszczona lampa może uszkodzić części komputera. Zwykle nie są wymagane żadne specjalne narzędzia: wystarczy jeden śrubokręt krzyżakowy. Ale jeśli jest namagnesowany, to jest po prostu cudowny! Małe śrubki często wpadają do obudowy, a stamtąd wyciągnięcie ich zwykłym śrubokrętem może być trudne. Ale pęseta również uratuje.

Środki ostrożności:

1 Mikroukłady komputerowe są bardzo wrażliwe na elektryczność statyczną, dlatego lepiej nie dotykać styków i ścieżek płytek gołymi rękami bez uziemienia. W tej sprawie pomoże specjalna bransoletka lub zwykły goły drut wokół nadgarstka, uziemiony do akumulatora.

2 Nie używaj siły fizycznej! Wszystkie płytki muszą swobodnie lub prawie swobodnie wchodzić w przeznaczone dla nich złącza. Jeśli jakaś płytka nie chce wpaść na miejsce, to najprawdopodobniej coś pomieszałeś przy zakupie komponentów. Wszystkie części „wypychania" komputera są produkowane zgodnie z określonymi standardami. Dlatego istnieje kilka typów procesorów i odpowiadających im gniazd, kilka standardów dla modułów RAM i odpowiednio dla nich gniazda i tak dalej. Aby nie mylić użytkownika, mają inny kształt.

Zdemontować obudowę, usuwając płyty boczne. Jeśli to przeszkadza, możesz również wyjąć zasilacz (PSU). Montaż komputera należy rozpocząć od zamontowania płyty głównej. Procesor najlepiej włożyć do „matki” zanim ta znajdzie się w obudowie, bo ma sporo „nóżek”, które łatwo wygiąć. Ponadto widoczność poza obudową jest lepsza. Na samym procesorze, a także na gnieździe, do którego jest włożony, mogą znajdować się specjalne strzałki wskazujące prawidłowe położenie. Dla większej niezawodności producenci wpadli na pomysł usunięcia części styków i otworów w gnieździe z jednego rogu, tak aby niemożliwe było przypadkowe wygięcie „nóżek” procesora. Aby zamontować procesor w gnieździe, przewidziana jest specjalna dźwignia, która dociska go do płytki.

Chłodnica montowana jest na górze procesora (najczęściej spotykany układ chłodzenia w postaci wentylatora i chłodnicy, ale niektórzy entuzjaści stosują również układy płynne). Jeśli komputer jest nowy, to na „podeszwie” chłodnicy znajdziesz grubą elastyczną naklejkę – interfejs termiczny. Jeśli nowy komputer nie jest montowany, na powierzchnię procesora należy nałożyć cienką warstwę pasty termicznej (Alsil, KPT-8 i inne). Pasta termoprzewodząca, podobnie jak interfejs termiczny, niczego nie chłodzi, ale pomaga przenosić ciepło wytwarzane przez procesor do radiatora poprzez sklejanie powierzchni. Jeśli warstwa jest zbyt gruba, przenoszenie ciepła ulegnie pogorszeniu. Mocowania chłodnicy mogą być różne, a wentylator jest przykręcany na śruby.

Moduły pamięci RAM powinny delikatnie wchodzić w gniazda i zatrzasnąć się z zatrzaskami po obu stronach. Zwykle na „matce” są od dwóch do czterech takich złączy, możesz włożyć moduł do dowolnego z nich.

Kolejnym krokiem jest montaż maty. deski w obudowie. Jeśli wymiary matki i obudowy (ATX – nowoczesny typ obudowy, AT – przestarzały) pasują do siebie, to otwory na śruby powinny się zgadzać. Włóż dysk twardy i CD-ROM do specjalnej kieszeni. Wszystko jest dokręcone. Upewnij się, że śruby nie są zbyt długie i nie dokręcaj ich z całą siłą, ponieważ. może to spowodować uszkodzenie obudowy dysku twardego! Czasami może być potrzebna stacja dyskietek – „dyskietka”, ale to już rzadkość. Jest instalowany w ten sam sposób.

Karty graficzne występują w dwóch rodzajach: PCI i AGP. Ten ostatni typ stopniowo znika ze sklepowych półek, podobnie jak łączniki do niego. Karty wideo PCI są instalowane jak pamięć o dostępie swobodnym, tylko bez zacisków (z wyjątkiem AGP). Mocowane są do korpusu za pomocą śruby. Inne karty rozszerzeń (na przykład karty sieciowe i dźwiękowe) można instalować w gniazdach typu PCI i jego odmianach. Niektóre płyty i wszystkie wentylatory będą musiały podłączyć dodatkowe zasilanie, zwykle „matka” ma do tego celu kilka złączy.

Podłączamy zasilanie. Najpierw do płyty głównej (najgrubszy przewód z największą ilością kwadratowych pinów) do odpowiedniego złącza. W nowych przypadkach można to zrobić tylko w jeden sposób (występ i brak dziury przeszkadzają), w starych – na dwa sposoby. Lepiej przeczytać instrukcje, ponieważ. istnieje duże prawdopodobieństwo, że matka wypali się przy pierwszym uruchomieniu, jeśli połączenie jest nieprawidłowe. Czasami matka potrzebuje więcej. jedzenie. Jest podobny do głównego, tylko ma mniejszą liczbę kontaktów (cztery).

Dysk twardy i napęd są podłączone do matki za pomocą płaskich kabli lub cienkich kabli SATA. Z zasilacza idą do nich 4-pinowe przewody (dla urządzeń IDE) lub cienkie kable SATA (do zasilania nieco szersze).

Na koniec podłączany jest przedni panel obudowy. Dla niej w instrukcjach dla matki powinien znajdować się specjalny schemat. Jeśli podłączysz jakiekolwiek przewody nieprawidłowo, komputer najprawdopodobniej się nie uruchomi. Na starych matach. deski, były jeszcze takie małe zaciski stykowe – „zworki”, za pomocą których dostosowywano niektóre parametry maty. opłaty. Teraz to ustawienie jest wykonywane w systemie BIOS.

Po całkowitym zmontowaniu komputera podłącz go i naciśnij przycisk zasilania na obudowie. Jeśli wszystko jest w porządku, komputer powinien cicho zapiszczeć (sygnał do testowania sprzętu procedury POST). Jeśli sygnał dźwiękowy nie jest jeden lub jest wyjątkowo długi, oznacza to, że coś w systemie jest uszkodzone. Możesz spróbować zdemontować i ponownie złożyć komputer, dokładnie badając, gdzie mogą wystąpić problemy. Ale to jest osobna kwestia.

Szczęśliwego zgromadzenia!