Filozofia Arystotelesa i istota jego nauk

Arystoteles traktował filozofię jako zbiór powiązanych ze sobą elementów, oddziałujących na siebie. Jego poglądy wpłynęły na przyszły rozwój takich nauk jak socjologia, polityka, logika, nauki przyrodnicze.

W naukach Arystotelesa filozofia dzieli się na trzy typy, a mianowicie: teoretyczną, praktyczną i poetycką. Teoretycznie studiuje kwestie bytu, wyglądu wszystkiego, co istnieje. Praktyczny zajmuje się badaniem działalności człowieka i struktury państwa. Zasadą filozofii poetyckiej jest zdolność artystyczna. Uważa się, że myśliciel wydedukował w rzeczywistości inny jej rodzaj – logikę.

Kwestie bytu i materii

W starożytnej filozofii Arystotelesa podawana jest definicja bytu. W jego rozumieniu jest bytem, ​​który ma właściwości relacji i pozycji, miejsca i czasu, ilości i jakości, stanu, działania i cierpienia. Ale często daje się człowiekowi zrozumieć tylko właściwości bytu. Naukowiec dzieli też swoją koncepcję na pojedynczą, istniejącą w określonym momencie w określonym miejscu, oraz ogólną, zlokalizowaną w dowolnym miejscu i czasie. Zgodnie z jego nauką byt ogólny można wyjaśnić jedynie za pomocą umysłu.

Kwestie materii zajmują ważne miejsce w filozofii Arystotelesa. Materia, zgodnie z jego naukami, jest tym, z czego składa się rzecz, a zatem zasadą bierną. Forma to porządkuje – jest zasadą czynną.

Na tej podstawie filozof wyciąga pewne wnioski:

• wszystko ma materię i formę;
• wewnętrzna zawartość przedmiotu wynika ze zmiany jego materii, formy (lub jednej rzeczy);
• seria następujących po sobie przemian z materii w formę i odwrotnie – taka jest natura.

Cóż, Bóg jest najwyższą formą wszystkiego, co istnieje, co jest poza granicami świata.

Dusza jako nośnik świadomości

Dusza, zgodnie z naukami filozofa, ma następujące etapy: wegetatywny, zwierzęcy i główny, właściwy tylko człowiekowi, rozumną duszę. Kontroluje funkcje organizmu. Dusza roślinna jest odpowiedzialna za reprodukcję, a także wzrost i utrzymanie. Dusza zwierzęca, oprócz powyższego, odpowiada za uczucia, pożądanie. Dusza rozumna wyróżnia osobę, obejmuje wskazane powyżej funkcje, a także myślenie, rozumowanie.

Myśliciel zwraca uwagę na wrodzoną ludzką potrzebę bycia w zespole. Przyczynia się do powstania społeczeństwa, a dokładniej grupy ludzi, których łączy miejsce zamieszkania lub pracy, kultura, język. Produkują bogactwo i je dystrybuują.

Najlepszy typ państwa

Koordynującym mechanizmem społeczeństwa jest państwo, które utrzymuje niezbędny porządek, chroni przed wrogami, promuje gospodarkę i wiele więcej. Myśliciel w swoich pismach definiuje następujące typy: monarchię, arystokrację, tyranię, skrajną oligarchię, ustrój (połączenie umiarkowanej oligarchii i umiarkowanej demokracji), ochlokrację. Zdaniem naukowca ustrój jest najbardziej akceptowalną formą państwa.

Dziedzictwo filozofa jest ogromne, a jego znaczenia nie da się przecenić. Podsumowując, filozofię Arystotelesa należy rozpatrywać nierozerwalnie z naukami i teoriami Platona, choć nie we wszystkim zgadzał się on ze swoim nauczycielem. Filozof położył podwaliny pod różne nauki. Skala jego badań filozoficzno-naukowych do dziś jest niesamowita.