Kto i kiedy wynalazł drukarkę? Historia drukarek atramentowych i laserowych

Trudno sobie wyobrazić całą współczesną działalność biznesową człowieka bez cykania drukarek. Tymczasem historia pojawienia się drukarki nie jest taka krótka i bardzo ciekawa.

Czy cudowna maszyna Babbage’a jest pierwszą drukarką?

Większość informatyków zgadza się co do tego, że historia rozwoju drukarki rozpoczęła się prawie dwieście lat temu, kiedy to w 1822 roku Anglik Babbage rozpoczął prace nad „silnikiem dużych różnic", który miał wykonywać obliczenia i natychmiast drukować ich wyniki w postaci stołów. Do 1834 roku maszyna nie powstała, choć jej opracowanie kosztowało 23 tysiące funtów, jednak prace nad nią zostały przerwane, aw 1842 roku projekt Babbage’a nie był już finansowany przez rząd brytyjski. Silnik dużej różnicy zmarł, zanim się narodził.

Ciekawe, że po 150 latach pracownicy Londyńskiego Muzeum Nauki, korzystając z zachowanych rysunków, byli w stanie odtworzyć to wyjątkowe urządzenie, które w rzeczywistości jest mechanicznym komputerem. Zawierał ponad 8 tysięcy części, a ten „kalkulator” ważył 5 ton. Ale co najważniejsze, maszyna mogła faktycznie rozwiązywać najprostsze równania i drukować wyniki na papierze! Dlatego Babbage, z pewnym rozciągnięciem, można nazwać osobą, która wynalazła drukarkę.

Drukarki płatkowe – przodkowie automatycznego drukowania

Kiedy w połowie ubiegłego wieku pojawiły się pierwsze komputery elektroniczne, od razu pojawiła się potrzeba zapisywania wyników ich pracy. W tym czasie dominowały maszyny do pisania, więc centra komputerowe początkowo zatrudniały personel maszynistek, które niestrudzenie uderzały w klawisze przez cały dzień. Oczywiście nie mogło to trwać długo, a wynalazcy pomyśleli o połączeniu komputerów z urządzeniami drukującymi. W rezultacie firma Rammington-Rand wypuściła Uniprinter w 1953 roku. Zasada działania i wygląd nowego urządzenia przypominało maszynę do pisania, ale było od niej wielokrotnie większe.

Podstawą pierwszych urządzeń drukujących był mechanizm druku płatkowego, gdyż przypominał rumianek z płatkami, na końcu których znajdował się jeden z symboli. Mechanizm udarowy uderzył w płatek, który przebił papier przez nasączoną farbą taśmę, pozostawiając na niej odcisk symbolu. Za pomocą zamienników różnych „stokrotek” można było zmieniać wielkość znaków czy czcionek. Takie drukarki mogły drukować 78 tysięcy znaków na minutę, czyli znacznie szybciej niż nawet pięćdziesięciu profesjonalnych maszynistek (człowiek mógł wydrukować tylko 200 znaków na minutę).

• Już w ciągu następnych dwóch lat drukarki IBM podniosły prędkość druku do 100 tys. znaków/min, ale nie były zbyt niezawodne i nie były powszechnie stosowane.
• Ale IBM nie poddał się iw 1959 roku wypuścił drukarkę 1403, która drukuje 184,8 tys. znaków na minutę. Ta „bestia” wypluła papier z taką prędkością, że pracownicy nie zdążyli go zebrać z podłogi. Jednocześnie jakość druku pozostała dość wysoka.
• Podobne urządzenia były produkowane w ZSRR, ale miały inną nazwę – ATsPU (alfanumeryczne urządzenie drukujące).

Druk igłowy (drukarki igłowe)

Późniejsze drukarki igłowe miały nieco podobną zasadę działania do „rumianku”. Istniała jednak znacząca różnica: nadruk na papierze nadal uzyskiwano poprzez uderzenie w taśmę barwiącą, ale nie płatek z określoną literą, ale pojedynczą głowicę drukującą, która tworzyła dowolny znak, manipulując zestawem maleńkich igiełek.

• Pierwszą drukarkę igłową w 1964 roku stworzyła japońska firma Seiko Epson, jej zadaniem było drukowanie dokładnego czasu.
• Centronics Data Computer Corporation opracowała swoją pierwszą drukarkę igłową w 1970 roku iw ciągu następnych dziesięciu lat stała się największym ich producentem. Te drukarki nie drukowały tak szybko, ale były dość drogie.
• Pierwsza drukarka do użytku domowego, Image Writer firmy Apple, była sprzedawana z komputerem i kosztowała „jakieś” 675 dolarów w 1983 roku.

Wynalezienie drukarek atramentowych

Drukarki igłowe dość długo służyły w biurach, tyle że były niesamowicie głośne i nie dawały akceptowalnej jakości druku. Wynalazcy nadal marzyli o cichym i niedrogim urządzeniu, które może wytwarzać wysokiej jakości wydruki, co zapoczątkowało historię drukarek atramentowych.

• W 1948 roku w laboratorium Siemensa pojawiło się prototypowe urządzenie, które mogło drukować kontrolowanymi strumieniami atramentu. Ale zanim nadejście normalnie działających urządzeń musiało czekać kolejne ćwierć wieku.
• W okresie od początku lat 70. do połowy lat 80. inżynierowie z kilku firm jednocześnie (Brother, Epson, Hewlett-Packard i Canon) opracowali podstawowe techniki druku atramentowego, których różnica polegała na sposobie drukowania tuszem na papier. Wszystkie te urządzenia miały pojemnik z farbą z małą dyszą na dole, gdzie tworzyła się kropla farby. Następnie, używając silnego ciepła lub efektu piezoelektrycznego, kropla była wystrzeliwana w kierunku papieru.
• W 1976 roku IBM wypuścił pierwszą drukarkę atramentową (model 6640).
• W następnym roku Siemens odpowiedział pierwszą drukarką atramentową do komputera osobistego.
• Firma Hewlett-Packard na początku lat 90. otrzymała patent na technologię kolorowego druku atramentowego, w której kolorowy obraz uzyskiwano poprzez drukowanie trzema kolorami (żółtym, czerwonym i niebieskim). Umożliwiło to uzyskanie wielu odcieni o różnej kolorystyce. Od tego czasu drukarnie mogą drukować kolorowe obrazy.

Film o historii pojawienia się drukarki

Drukarki laserowe

Jeśli mówimy o drukarkach laserowych, to historia ich powstania będzie dłuższa niż systemów atramentowych, a nawet matrycowych. Rzeczywiście, w 1938 roku amerykański wynalazca i fizyk C. Carlson wynalazł elektrografię – metodę drukowania, która jest podstawą nowoczesnych kopiarek i drukarek laserowych. Dlatego uważa się, że C. Carlson jest osobą, która wynalazła drukarkę laserową.

W elektrografii stosuje się fotobęben – aluminiową rurkę pokrytą warstwą światłoczułą. Ma ładunek ujemny. Promień lasera, przebiegając po powierzchni bębna, w miejscach, gdzie będzie nanoszony nadruk, usuwa część ładunku. Gdy bęben obraca się, toner (pył suchego atramentu) pokrywa się w obszarach, w których ładunek został zmniejszony przez laser. Przy dalszym obrocie bęben styka się z papierem, przenosząc cały przylegający do niego toner, po czym arkusz papieru przechodzi przez piec, gdzie toner jest mocno spiekany z celulozą. W drukarkach kolorowych proszki czarny, cyjan, czerwony i żółty są kolejno nakładane na bęben.

O to, która firma wynalazła pierwszą drukarkę laserową, wciąż spierają się IBM i Xerox, odnosząc czas powstania wynalazku do 1976 lub 1977 roku.

Chociaż pierwsze modele nie były wysokiej jakości druku i kosztowały ponad 10 tysięcy dolarów. Ale w latach 90. jakość poprawiła się, a ceny spadły poniżej tysiąca dolarów. A w 1993 roku QMS wypuścił pierwszą kolorową drukarkę, która kosztowała 12,5 tys. „zielonych”. Apple obniżyło koszt swojego modelu do 7 000 dwa lata później.

Od tego czasu minęło 20 lat, a teraz nowoczesna kolorowa drukarka laserowa przeznaczona do użytku domowego kosztuje nie więcej niż 5 tysięcy rubli. Oczywiście można znaleźć modele za 30 tys., ale te są przeznaczone do specjalnych warunków (duża szybkość i wydajność, duże formaty). Ze względu na dużą konkurencję na rynku technologicznym, oferowanych jest wiele urządzeń, dlatego ważne jest określenie istotnych parametrów przy wyborze drukarki i porównanie drukarek laserowych, aby podjąć właściwą decyzję.

W ostatnich latach oprócz drukarek laserowych pojawiły się również drukarki LED, które wykorzystują ten sam system druku elektrograficznego, ale zamiast laserowego urządzenia skanującego zastosowano ciągnącą się wzdłuż bębna linię diod LED. Drukarki LED okazały się łatwiejsze w produkcji, są mniejsze, co czyni je tańszymi od laserowych, ale drukują z połową szybkości.

Ostatnie osiągnięcia – drukarka 3d

Prawdziwą rewolucją w druku było stworzenie trójwymiarowych drukarek, które nie mogą już po prostu drukować, ale odtwarzają trójwymiarowe obiekty. Takie urządzenia zaczęto opracowywać w latach 80. ubiegłego wieku. Następnie nauczono ich, jak frezarkę, szlifować przedmiot warstwa po warstwie, aby nadać mu odpowiedni kształt. Później zasada została odwrócona – na płaską powierzchnię nakładano folię polimerową, która stopniowo tworzyła na niej trójwymiarową figurę. Nowoczesne drukarki trójwymiarowe mogą nawet zrobić samochód z plastiku, a nawet koła będą się kręcić.