Jak zrobić cynę w domu? Odlewanie krok po kroku

Dziś cyna jest znanym metalem. Jednak w XVI i XVII wieku był dość rzadki i cenny, więc Rosja kupowała go w innych krajach. Cyna była używana do powlekania wyrobów żelaznych, aby chronić je przed rdzą. Z tego metalu rosyjscy rzemieślnicy tworzyli naczynia z wypukłymi wzorami, ponieważ miękką, ciągliwą cynę można było łatwo obrabiać dłutem. Po odlaniu rzemieślnik ozdabiał go misternymi ornamentami lub grawerowanymi napisami. Dziś w Moskiewskim Muzeum Historycznym znajdują się różne próbki naczyń blaszanych, które zachowały się od czasów starożytnych.

Krótko o cynie plastycznej

Cyna metalowa ma taką strukturę kryształów, że przy zginaniu kryształki metalu trzeszczą w wyniku tarcia o siebie. To chrupnięcie jest cechą wyróżniającą czystą cynę spośród jej stopów, które przy zginaniu nie wydają dźwięków.

Możliwe jest nakładanie różnych powłok dekoracyjnych na bazie cyny lub dowolnego stopu z niej wykonanego w domu. W takim przypadku może pojawić się pytanie, jak samemu zrobić cynę? Jest wydobywany za pomocą elektrochemicznych metod trawienia przy użyciu roztworu elektrolitu, który będziesz musiał wykonać własnymi rękami, używając do tego czystej cyny i jej soli.

Rzemieślnicy mogą zdobyć cynę w domu na następujące sposoby:

• Za pomocą reakcji chemicznych uzyskaj tlenek cyny, a następnie stop go w tyglu. W rezultacie czysta cyna będzie się wyróżniać.
• Uzyskać chlorek cyny, a następnie za pomocą elektrolizy puszek konserwowych z elektrolitem wyizolować cynę na bazie dostępnego chlorku.

Jak zdobyć chlorek cyny w domu?

Prostszą i tańszą metodą otrzymywania chlorku cyny jest zastosowanie lutu cynowo-ołowiowego.

1. Konieczne jest wzięcie stężonego kwasu solnego, zagotowanie i rozpuszczenie w nim lutu.
2. Kolejnym etapem jest silne schłodzenie roztworu, podczas którego zaobserwowane zostanie w nim wytrącanie się chlorku ołowiu.
3. Powstały osad odsącza się przez dekantację, a na bazie przefiltrowanego roztworu (który jest praktycznie czystym chlorkiem cyny z niewielką ilością zanieczyszczeń) przygotowuje się elektrolit.
4. Ze względu na szybkie utlenianie chlorku cynawego aplikacja powstałego roztworu powinna być natychmiastowa.

Film o tym, jak zdobyć chlorek cyny w domu

Jak zdobyć czystą cynę w domu?

Aby zrobić elektrolit, należy wziąć niewielką porcję chlorku cyny do zaszczepiania. Później, po izolacji, będzie można przygotować czystszy roztwór chlorku. Aby to zrobić, musisz wziąć wodę królewską lub kwas solny i rozpuścić metal. Roztwór alkaliczny (9-10%) wlać do 7% roztworu SnCl2 (chlorek cyny), cały czas mieszając, co spowoduje powstanie i wytrącenie się białego osadu – wodorotlenku cyny. Konieczne jest mieszanie roztworu, aż stanie się całkowicie przezroczysty, co wskaże gotowość elektrolitu.

Jak zrobić cynę w domu? Będzie to wymagało dość dużej puszki (3-5 litrów) i pokrywki wykonanej z materiału dielektrycznego. Puszki mają ocynowaną powierzchnię wewnętrzną – czyli warstwę cyny, która chroni samą żelazną puszkę przed utlenianiem, a znajdujący się w niej produkt spożywczy przed psuciem się. Dlatego możliwe jest wydobywanie cyny z puszek w celu jej ponownego wykorzystania. Musisz usunąć naklejkę ze słoika i usunąć z niej brud, do którego musisz gotować w mocnym roztworze sody przez 30 minut. Następnie wykonuje się następujące czynności:

1. W środku puszki umieszczona jest katoda węglowa.
2. Podłącz anodę do korpusu puszki.
3. Uzupełnij elektrolit i podłącz zasilanie (4V). Aby to zrobić, możesz wziąć kilka połączonych szeregowo baterii lub akumulatora.
4. Aby zwiększyć ilość otrzymywanej cyny, pokrój stare konserwy na kawałki i włóż je do elektrolizera. W takim przypadku konieczne jest zapobieganie ich kontaktowi z katodą. Jedna średniej wielkości puszka zawiera 0,5 g cyny.
5. Wynikiem eksperymentu jest oddzielenie cyny gąbczastej na katodzie. Należy go zebrać i przetopić w tyglu na metal o charakterystycznym srebrnym kolorze. Dlaczego cynę można stopić w domu? Ponieważ ma temperaturę topnienia 239˚C, podczas gdy żelazo, dla porównania, ma temperaturę topnienia 1538,85˚C.

Film o odlewaniu z cyny w domu

Odlewanie cyny w domu

Wykonywanie małych figurek i wyrobów z cyny w domu jest dziś nie tylko interesujące, ale także całkiem opłacalne. W końcu wielu kolekcjonerów jest gotowych zapłacić dużo pieniędzy za ołowianego żołnierza, model sprzętu wojskowego lub po prostu pamiątkę. Artyści amatorzy, którzy chcą nauczyć się odlewać detale, zwykle używają do tego cyny, ponieważ ma ona następujące pozytywne cechy:

• Atrakcyjny piękny kolor zbliżony do koloru srebra.
• Cyna jest zaawansowana technologicznie, ma niską temperaturę topnienia.
• Jest plastyczny, łatwy do grawerowania i wybijania, „odlewany" lutownicą.

Wprawny rzemieślnik, używając prostego sprzętu, jest w stanie zamienić małą sztabkę srebra w piękną rzeźbę, latarkę, świecznik, szkatułkę, medal, broszkę, bransoletkę, spinkę do mankietów i wiele więcej. Ponadto z cyny powstają blaszki ażurowe i tłoczone do ozdabiania pudełek, zdobienia zawiasów drzwiowych, klamek, dziurek od kluczy. Jak wykonuje się odlewanie cyny w domu? Ten proces składa się z następujących kroków i funkcji:

1. Produkcja przyszłych produktów rozpoczyna się od stworzenia kolorowych szkiców na kartce papieru.
2. Następnie pobierana jest glina polimerowa i przygotowywana jest z niej figura, aby utworzyć formę. Jednocześnie każdy najmniejszy szczegół jest nakładany stosem i cienkim szydłem.
3. Najważniejszym krokiem jest tworzenie formularzy. Musi mieć idealne dopasowanie. Jest to niezbędne do łatwego i bezpiecznego wydobycia odlewu. Z reguły formy do odlewania są składane, składające się z 2 części.
4. Najbardziej optymalnym materiałem na formę jest gips lub silikon, ale aby wykonać formę silikonową, trzeba poświęcić znacznie więcej materiału i czasu.
5. Ponadto w sklepach sprzedawane są specjalne uszczelniacze, które wylewa się na modele, twardnieją, a tym samym otrzymują formy wielokrotnego użytku do napełniania.

6. W przypadkach, gdy w przyszłym produkcie pojawi się wiele drobnych szczegółów, forma jest wykonywana z wkładką.
7. Ważną rolę odgrywa wielkość kanału w formie, przez którą wlewa się do niego metal. Im jest mniejszy, tym wolniej wypełnia się formę, a jednocześnie istnieje niebezpieczeństwo gwałtownego wystygnięcia metalu, co może prowadzić do powstawania ubytków.
8. Podczas odlewania części dwie połówki formy należy złożyć razem i umieścić między arkuszem sklejki o grubości około 12 milimetrów. Następnie należy je ściągnąć ciasną gumką.
9. Po przygotowaniu formy metal jest podgrzewany. Gotowość stopu do zalewania zależy od utworzenia żółtawego filmu. Jeśli metal zostanie przegrzany, film nabierze niebieskiego lub fioletowego odcienia.
10. Wlewanie metalu do formy musi koniecznie odbywać się cienkim strumieniem, lekko stukając w formę, zapobiegając w ten sposób zatrzymywaniu się w niej powietrza. Jednocześnie należy pamiętać o zasadach bezpiecznej pracy z nagrzanymi stopami.
11. Po wypełnieniu formy metalem należy pozostawić ją na chwilę do ostygnięcia i zestalenia znajdującego się w niej stopu.
12. Następnie forma jest otwierana, a gotowy produkt jest ostrożnie usuwany z niej szczypcami. Z reguły w pierwszym produkcie zawsze występują wady. Dlatego figurka jest dodatkowo przetwarzana – usuwane są błyski (metal, który wpłynął w szwy między dwiema częściami formy). Są one zeskrobywane za pomocą narzędzi, takich jak skalpel lub skrobak.
13. Następnie szwy są polerowane dość drobnym papierem ściernym. Przy wytwarzaniu złożonych figur i produktów odlewanych w oddzielnych częściach, części te są łączone za pomocą lutownicy.

14. Do klejenia małych części stosuje się klej epoksydowy. Miejsca lutowania i sklejania części są starannie i dokładnie wypolerowane.
15. Następnie należy przygotować mocny roztwór sody i umyć w nim gotową figurę cienką szczotką, aby usunąć topnik.
16. W razie potrzeby gotowy produkt jest malowany farbami akrylowymi.

Po pomyślnym opanowaniu tego fascynującego starego rzemiosła, wykwalifikowany rzemieślnik będzie miał okazję nie tylko robić to, co kocha, ale także zarabiać dobre pieniądze. Dodatkowo będzie świetnym prezentem na 10 rocznicę ślubu (blaszana rocznica).