Na początek krótka historia pojawienia się terminu „wi-fi". Co to jest, rozważymy nieco później. Miejscem narodzin technologii Wi-Fi jest Holandia. W 1991 roku firma NCR Corporation/AT&T wprowadziła do sprzedaży pierwsze urządzenia bezprzewodowe. Nadajniki nosiły nazwę WaveLAN i zapewniały prędkości od 1 do 2 Mb/s. Początkowo te routery Wi-Fi miały służyć nie internautom, a… kasom fiskalnym.
Samo określenie Wi-Fi było wówczas swego rodzaju chwytem reklamowym. Angielski skrót Hi-Fi (od słów HighFidelity – wysoka dokładność) był wtedy w modzie. Zgodnie z planami producentów sprzętu podobne sformułowanie, które oznacza Wireless Fidelity – bezprzewodowa transmisja danych o wysokiej wierności, miało przyciągnąć konsumenta.
Jak to działa?
Czym jest obecnie technologia Wi-Fi? To przede wszystkim możliwość dostępu do Internetu bez żadnych kabli. Wszystko, czego potrzebujesz do stworzenia sieci bezprzewodowej, to punkt dostępowy (lub, jak to się nazywa, router Wi-Fi) i co najmniej jeden klient, czyli podłączony do niego komputer lub urządzenie mobilne.
Punkt dostępowy działa jak nadajnik. W regularnych odstępach czasu wysyła do klienta swój sygnał, tzw. identyfikator sieciowy, z prędkością 0,1 Mb/s. Połączenie klienta z siecią zapewnia adapter bezprzewodowy. Może być wbudowany (w laptopach i telefonach komórkowych) lub działać jako specjalny moduł (najbardziej znaną opcją jest adapter USB, który wygląda jak zwykły pendrive).
Jeśli klient znajduje się w strefie dostępu dwóch sieci, to może wybrać dowolną z nich. Teoretycznie do sieci można podłączyć dowolną liczbę klientów, ale w rzeczywistości lepiej jest postępować zgodnie z prędkością zapewnianą przez dostawcę. W końcu punkt dostępowy równo dzieli prędkość między wszystkich klientów, co oznacza, że im ich więcej, tym wolniejsza będzie prędkość połączenia dla każdego konkretnego klienta.
Obecnie istnieje kilka standardów Wi-Fi, z których każdy ma swoją własną charakterystykę: zapewnianą prędkość, zasięg i ochronę przed hakowaniem. Najnowszy ze standardów – 802.22 – pozwala na przesyłanie danych z prędkością do 22 Mb/s, podczas gdy klient może znajdować się w odległości do 100 km od nadajnika.
Jest to, w najbardziej ogólnym ujęciu, zasada technologii Wi-Fi. Co to jest dla oprogramowania? W systemach operacyjnych Windows do skonfigurowania sieci bezprzewodowej wymagany jest specjalny sterownik lub ta funkcja jest początkowo zawarta w samym systemie. Jeśli chodzi o Windows 7, tutaj ze specjalnym sterownikiem możesz pracować nawet w dwóch sieciach Wi-Fi jednocześnie. Urządzenia Wi-Fi są również obsługiwane przez systemy operacyjne OS X i Linux (ten ostatni nie obsługuje wszystkich urządzeń).
Zalety i wady
Jakie są korzyści technologii Wi-Fi dla przeciętnego użytkownika? Przede wszystkim to możliwość dostępu do Internetu tam, gdzie użycie kabla sieciowego jest po prostu niemożliwe lub niewygodne: w starych budynkach, na zewnątrz, w różnych miejscach publicznych. Już teraz dostęp do sieci World Wide Web przez Wi-Fi stał się rzeczywistością dla odwiedzających kawiarnie i restauracje, studentów różnych instytucji edukacyjnych, gości hotelowych itp. Możesz wejść do sieci bezprzewodowej nie tylko z komputera lub laptopa, ale także z telefonu komórkowego.
Jednocześnie technologia Wi-Fi ma swoje wady. Każdy kraj ma własne ograniczenia dotyczące działania punktów dostępowych i zakresu częstotliwości. Różne fizyczne bariery (ściany, meble itp.) mogą wpływać na rzeczywistą prędkość sieci. Ponadto przy dużej gęstości punktów dostępowych (na przykład w budynkach mieszkalnych) mogą wystąpić zakłócenia. Istnieje również niebezpieczeństwo włamania do sieci, zwłaszcza przy niedoskonałym protokole szyfrowania WEP. Kolejną wadą jest większy pobór mocy, co w przypadku laptopa skraca żywotność baterii.
Być może tutaj jest cała odpowiedź na pytanie, czym jest Wi-Fi. Wynalazek ten jest ciągle udoskonalany i całkiem możliwe, że za jakiś czas zastąpi inne metody dostępu do Internetu i sprawi, że Sieć stanie się bardziej dostępna dla milionów użytkowników.